Główne wyzwania: Dlaczego tradycyjna obróbka skrawaniem okazała się nieskuteczna
Projekt postawił przed nami trzy powiązane ze sobą wyzwania, które sprawiły, że standardowe metody produkcji stały się niepraktyczne. Każde z nich było związane z właściwościami materiałów i złożonością projektu:
Wyzwanie 1: Tytan klasy 5 (TC4) jest z natury trudny do obróbki
Tytan TC4 charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozciąganie (do 1034 MPa) i niską przewodnością cieplną – co oznacza, że podczas obróbki na styku narzędzia z przedmiotem obrabianym szybko nagrzewa się. Powoduje to szybkie zużycie narzędzi, ich wykruszanie i nierówne cięcie – problemy, które nasilają się podczas obróbki skomplikowanych kształtów. Tradycyjne tokarki lub jednoosiowe maszyny CNC nie były w stanie utrzymać stałych parametrów skrawania, co prowadziło do defektów powierzchni i błędów wymiarowych.
Wyzwanie 2: Złożona konstrukcja rurowa wymaga sterowania wieloosiowego
Połączenie pustej rurki, zakrzywionych powierzchni i precyzyjnych wycięć w obudowie oznaczało, że żaden pojedynczy kąt obróbki nie pozwalał na obróbkę wszystkich detali. Tradycyjne 3-osiowe maszyny CNC wymagały wielu ustawień, co powodowało błędy współosiowości między detalami. Nawet niewielkie odchylenia (nawet 0,03 mm) zaburzałyby symetrię części i jej dopasowanie do elementów wewnętrznych.
Wyzwanie 3: Estetyka premium nie pozostawia miejsca na niedoskonałości
Jako element obudowy, element wymagał nieskazitelnej powierzchni – bez śladów narzędzi, zadziorów i przebarwień. Tendencja TC4 do „chwytania” narzędzi skrawających (powodując rozdarcia powierzchni) i przebarwienia pod wpływem ciepła sprawiły, że było to poważnym problemem. Tradycyjna obróbka końcowa (np. szlifowanie lub polerowanie) wiązała się z ryzykiem zmiany wymiarów, dlatego wykończenie musiało być uzyskiwane podczas obróbki.